Water is leven.
Einde juni was ik enkele dagen in de lage Vogezen, in de buurt van Vittel en Contrexeville, waar water rijkelijk stroomt. Op weg naar onze verblijfsplek kwamen we een bordje tegen ‘Source de la Saône’ en meteen werd duidelijk wat ik deze dagen wilde doen: bronnetjes bezoeken. Het werden er twee: de Saône en de Madon.
De Saône ligt in het dorpje Vilomenil, heel gemakkelijk te bereiken. Een open, groene ruimte, mooi onderhouden nodigde ons uit om een tijdje te ‘zijn’, de plek te ontdekken en te genieten van het koude stroompje dat mijn voeten wakker kuste. Ik voelde de kracht en de eenvoud van deze plek. Hoe helder alles is als de bron vrij en overvloedig kan stromen. En herkende deze plek in mezelf. Als mijn bron kan stromen, als het leven door mij heen mag vloeien, als de inspiratie aanwezig is dan voel ik mij ook krachtig en dan is het leven eenvoudig te leven. Een stille vreugde vergezelt me door de dagen.
De volgende wandeling bracht ons doorheen de Vallei van de Druïden langs een prachtig pad naar de bron van de Madon. Het riviertje dat door de vallei klaterde was veelbelovend. De zon kwam door het bladerdak, wij ontdekten prachtig bemoste keien en omgevallen bomen die tot evenwichtsspelletjes verleidden.
Plots liepen we langs een uitgedroogde rivierbedding. Zo vreemd, de weg leidde ons nochtans langs hier. En toen stond daar het bordje ‘Source du Madon’ bij een trieste, droge plek. Dat laatste eindje van onze wandeling was de sfeer helemaal veranderd, alsof de lucht schuurde en de vogels hier stiller waren. Er hing iets onaangenaams in dit deel van het bos, terwijl het duidelijk was dat de rivier hier nog niet zo lang geleden wel gestroomd had.
En ook dit herkende ik in mijn leven. Als ‘het’ niet stroomt, dan schuurt mijn leven, dan voel ik minder vreugde en lijkt alles wat minder glans te hebben. Dan ben ik minder graag bij mezelf.
Hoe voed jij je bron? In drukke tijden hebben we soms de neiging om net datgene opzij te zetten wat voedend is voor ons. Na dagen bedenk je plots ‘tiens, wanneer heb ik nog eens vijf minuten stilgezeten en naar buiten gekeken, wanneer heb ik nog eens geschreven-gedanst-getekend-gezongen?’
Water is leven, water is een leermeester. Wij bestaan voor meer dan de helft uit water. Hoe gaan we om met water? Water dat uit de kraan komt, water dat door ons vloeit, water stromend in de rivieren van de wereld, vruchtwater waaruit we allemaal geboren zijn, drinkwater dat de wc doorspoelt, water uit de bron vijf kilometer uit het dorp, water van tranen, water diep in de grond, water dat we delen met alle wezens op de aarde.
En we hebben allemaal dorst.
Ik voed mijn bron door in de natuur te zijn, lang genoeg zodat ik echt uit mijn hoofd kan zakken. Lang genoeg zodat mijn zintuigen weer wakker worden en ik meer ruik, hoor, zie en voel. Lang genoeg zodat mijn fantasie en verbeeldingen weer wakker worden. Lang genoeg zodat het leven weer kan stromen.
Veerkracht in de natuur is een ervaringsgerichte dag over je eigen veerkracht, je leert eenvoudige oefeningen zodat de kracht van het veren weer steviger door je heen kan stromen.
Ik begeleid deze dag samen met natuurcoach Peter Massy.
En wil je graag meer inspiratie over water, dan kan je de facebookgroep ‘Water is leven’ volgen. Ik richtte die op vanuit mijn fascinatie voor water, vanuit mijn bezorgdheid over de kwaliteit van water in de toekomst en vanuit de kracht die wij allemaal zelf in handen hebben om anders om te gaan met ons watergebruik.
